Moja poezja

Niezależnie od tego jak długo żyjesz na tym świecie. Czy jesteś bogaty, biedny, piękny czy brzydki, młody czy stary ona sprawia, że jesteś równy wobec wszystkich bliźnich. Dla niektórych stanowi to pewnego rodzaju pocieszenie, ale dla większości z nas ŚMIERĆ jest czymś co przeraża, co wywołuje w nas grozę. W trakcie całego naszego życia staramy się przed nią uciekać. Nie lubimy uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych, nie sprawia nam przyjemności widok zwłok. Zachowanie takie jest naturalne i wynika z najsilniejszego instynktu jakim jest instynkt samozachowawczy. Ludzie młodzi, do których mam przyjemność jeszcze się zaliczać, w dużo mniejszym stopniu niż ludzie starsi zdają sobie sprawę z tego, że w każdej chwili mogą zejść z tego jakże pięknego przecież świata. Ludzie w podeszłym wieku czy też ludzie chorzy na przewlekłe nieuleczalne choroby, w sposób naturalny przygotowują się na śmierć. Nikt jednak (z ludzi przy zdrowych zmysłach) nie ma ochoty umierać. Umiera każdy kto się narodził: zwierzęta, rośliny, dzieci, kobiety, mężczyźni. Śmierć jest jedynym wydarzeniem w ciągu naszego życia o którym możemy powiedzieć, że zajdzie na pewno. Rację ma ten kto stwierdził, że umieramy już od momentu przyjścia na świat. Na początku może nie jest to zauważalne, ale z czasem stajemy się słabsi, wypadają nam włosy, później zęby, skóra staje się pomarszczona, stajemy się mniej odporni na choroby, zmienia się również nasza psychika, sprawność umysłowa ulega ograniczeniu. W celu ograniczenia tych objawów ludzie gotowi są zastosować przeróżne dostępne środki. Niestety nie zapewnią one nieśmiertelności, co najwyżej spowodują, że będziemy lepiej prezentować się za życia i... w trumnie.